آتش دل

در آتش تو دلم سوخت و بی‌قرار شدم

میان فتنه‌ی چشم تو، بی‌نظار شدم

ز شوق خنده‌ی تو باغ جان شکوفه زده

که مست عطر تو با هر نسیم‌وار شدم

به گریه گفتم از این درد بی‌امانِ فراق

تو بی‌خبر ز من و من چو اشک، یار شدم

چه ساده دل به تو دادم، چه سخت باختمت

در این قمار محبت، چو جان‌سپار شدم

شراب وعده‌ات ای یار، مست کرد مرا

که بی‌خود از همه گشتم، پُر از غبار شدم

به هر نگاه تو یک عمر شعر می‌ریزم

ز هر سکوت تو دیوان روزگار شدم

بهار اگر که تویی، جان من فدای بهار

که عاشق تو و این شور بی‌حصار شدم

خبر آمد که آواره، مست و گم‌ره شد

ز خویش رفت و به دنبال آن نگار شدم