دل بی‌خیر

تو آمدی و دل از خویش بی‌خبر شده است

شبیه آینه‌ای در غبار، تر شده است

نگاه کردی و باران گرفت در دل من

زمین شکفت و هوا از غمت سحر شده است

لبت شراب به جانم رسانده با لبخند

که بوسه‌ات نفس آخر بشر شده است

دلم ز شعله‌ی چشمان تو گرفتار است

که هر که عاشق تو شد، شرر به سر شده است

به هر نسیم، ز نامت هزار شعر شکفت

ز شوق، دفتر دل پر ز نیشتر شده است

به بام یاد تو شب تا سحر قدم زده‌ام

که ماه نیز ز چشمم خمارتر شده است

تو رفته‌ای و دلم با خیال تو تنهاست

به جای خواب، به یاد تو همسفر شده است

به هر گذر، به سر کوی تو نظر دارم

جان آواره‌ی من، سخت دربدر شده است